Feliz ano

Felices festas, feliz ano e sorte para este 2009 que empeza!!!

Turquesa

Unha pedra especial. O caso e que xa na Capadocia estaba por todas partes. Aqui os indios utilizana seguido e esta moi presente en todos os adornos, xoias,... Pois googleando, resulta que unha das minas mais importantes do mundo esta en (...). Arizona, of course. Este estado e moito.

Holidays at the Heard

No Heard Museum estan cunhas celebracions moi especiais. O Heard e un museo de tematica india e hoxe habia danzas Hoop, danzas navajo, mulleres tecendo,... un monton de actividades das que non chegamos nin a metade. Moi interesante isto dos indios, empezamos a conhecelos, jjej. Curiosa reclamacion dun dos navajo botando pestes contra a estación de esqui de Flagstaff.

Casa Nova

Se alguen se quere pasar, pinchar en fotos...

Grand Canyon en decembro

Xoana

Petrified Forest e Painted Desert

Holbrook, AZ e noite tola.

Reserva Hopi

Dentro da propia reserva navajo esta a reserva Hopi. Despois de conseguir chegar a unha zona de mais prados, seguia facendo o mesmo aire pero saimos por fin da tormenta de area, conseguimos avanzar algo mais lixeiros e chegamos a reserva Hopi. E algo asi como unha zona pobre, pobre. Calquera a pode imaxinar no seu entorno ou nos sitios que visitara. Barrios marxinais. Iamos con idea de comer algo pero non hai nin restaurantes nin case tendas. Habia unha especie de mercado pero xa terminara (co asunto da tormenta iamos algo lentos) asi que entramos no super e compramos algo de comer e comemos ali mesmo. Na reserva Hopi esta prohibido facer fotos, ou polo menos no pobo donde entramos. A saida do pobo tenhen un museo, unha tenda e un motel pero resulta que o museo pecha os fines de semana! Na tenda a señora contounos que estaban no solsticio de inverno, que non podian facer ningun tipo de ruido pq preguntamos por musica ou danzas, nada de martillear, nada de cavar na terra,...

Tormenta de area e indios navajo.

Na carretera que atravesa a reserva navajo e frecuente atopar postos fijos de venta feitos de madeira, os tenderetes de toda a vida, donde comprar cousas de artesania e cacharrada. A maoiria dos que vimos estaban baleiros, sen indios nin xente. Pero no medio da tormenta vimos un par de carteis anunciando un postos donde che ensinaban rastros de dinosaurios, habia que desviarse uns douscentos metros asi que ala fomos. Ala taban unha parexa de navajos, esperando por nos. Ver as fotos. Vense pegadas, unha columna vertebral, excrementos, unha á dun páxaro,...
Das cousas que nos contou a boa da señora acordome de duas: dicia que cando era pequena e sempre tinha moito medo das tormentas, sua avoa lle dicia que se podia superar aquilo superaria calquera outra tormenta e nunca mais tivo medo. Todo isto contextualizado emociona.
A segunda foi sobre a recesion, a señora sabia que con iso da recesion non lle vinhan os turistas. Dicia que a xente seguia tendo cartos pero que non os gastaban pq tinhan medo e a ela ialle mal o negocio. Igualmente, no seu contexto e cas suas palabras textuais, quedaba entrañable.

Primeira finde

A boa da rapaza chamase Mercé de Rande. O primeiro finde saimos con idea de ir a ver Petrified Forest pero foi moito mais. Chegou o venres pola tarde e xa saimos cara Flagstaff, polo caminho paramos a cear e en Flagstaff so saimos a tomarlle unha cervecinha, o mais tranquilo da finde. Habia ameza de neve para a zona asi que todo o caminho ca incerteza no corpo pero chegamos sen problema. A aventura empezou o dia seguinte pola manha. Facia un frio que pelaba e un aire de mil demonios (que venhen sendo moitos quilometros por hora!). Como petrified forest esta cerca, decidimos facer algo de rodeo e ir pola zona das reservas indias, direccion norte: frio, vento e millas por diante. O vento impresionaba pq de cando en cando habia algunha racha que meneaba de lo lindo o coche (e é un coche pequeno) pero todo foi ben ata chegar a zona de area. De repente estabamos dentro dunha tormenta de area de pelicula, que medo. A vinte por hora, sabendo que esa zona ten millas e millas. Asi estivemos un par de horas, longas, longas.

Manolada

Definese como manolada todo aquilo que ven de Manolo de Foz, pode chegar tan lonxe como a imaxinacion lle de. Digamos que a ultima semana foi unha desas.
Contextualizando, Manolo ten unha amiga que resulta que estivo os ultimos dous meses en Nova York facendo un curso de danza. A ilusión da rapaza era conhecer o gran canyon, os indios e o oeste en particular (e aqui xa saio eu). Pois xa podedes imaxinar, ponhemonos en contacto, veu e aqui tivo unha semana coñecendo os indios, o grand canyon e o oeste en particular.

Feliz nadal!!

Feliz nadal a todos e pasalo moi ben!

E mais fotos!

Estas do basket! Hai de dous partidos xa comentados. Dos Suns contra os Houston Rockets e contra os Lakers.Tabamos algo lonxe... premio para o que vexa a Gasol. Estan no sitio habitual, perdon por non escollelas un pouco, hai moita palla.

Fotos!!

Por fin chegou!! Despois de dez dias esperando, por fin chegou o disco duro que necesitaba!!!! No ordenador xa non collia unha foto mais, agora toca ir facendolle limpeza. Como isto vai levar algo de tempo, vamos pouco a pouco. De momento as da viaxe fugaz, non hai moitas, sitoo pero é que tiña as mans ocupadas entre o pulpo e o churrasco, por non manchar a camara xa sabedes. De feito as da neve son de Laura e as que estan dende o chan (ou iso parecen) son de Guti (que ten tres anos). Ale, pinchade aqui e xa me contaredes.

Gasolina mais barata que auga

En moitos sitios a gasolina xa esta por debaixo dos 165 cents/gallon. O que ven sendo que cada litro sae por 43.6 cents de dollar ou menos, que en centimos de euro ven sendo 34-35 cents. ¿A como esta o litro de auga?
Hoxe fomos cearlle a casa dos J&J, mmmm moi rico todo! Da gusto cas tradicións! :P

Sabado.

Intendencia. Pola manha tocou poñer un pouquinho de orden, laundry, recoller a casa e algo de limpeza, facer a compra, lavar o coche...
O de lavar o coche é unha aventura, en canto entras no carrusel xa esta un tipiño preguntando se queres botarlle gas, outro que se cambio de aceite, outro se queres que che amañen os golpes do parabrisas, un que como queres o lavado. Toleas. O final sae outro, cando ainda non respondiches, xa con unha aspiradora e outro montandose para metelo no lavado; cando sae do lavado, outros catrocentos con trapos para secalo e limpar os cristais. O final en quince minutos tes un coche novo, que era o que parecia o meu despois de meses sen limpar. Estivo ben a aventura e enchin o deposito por $25 (20 euros).
Pola tarde fun de compras, sen problemas :) Como curiosidade (sempre atopas algo) hoxe vin as sopas Campbell, todas colocadiñas elas, tan armonicas, tan warholianas que non puiden evitalo. Foi a cea e estaba rica. Tamen atopei galletas Maria na seccion hispanic, estas eran Maria Gamesa (non sei se hai diferencia).
E pouco mais pq durmin unha siesta de case tres horas...

Situacion ridicula

Onte era venres, foi, e tocaba acabar a semana con unha cenita que ven sendo tradición. Decidimos ir a un xapones que foramos hai pouco, o sitio ten unha comida moi rica pero ten a peculiaridade de que non poñen alcol. Tampouco lles parece mal que o leves, vese como normal, asi que decidimos parar no supermercado a coller unhas cervexas. Eramos cinco dos que so Jorge e eu lle damos a birra . O caso é que ala fomos o supermercado, baixamos todos (supoño que por aquilo de estirar as pernas e non esperar no coche), entramos, collemos un pack de seis cervexas xaponesas (por aquilo de ir co sitio) e o ridiculo veu cando fomos pagar: tivemos que ensinar todos a ID! IDs, please -dixo a caixeira. Pasmense señores! En fin... Colleume os datos todos (estaba pagando eu), fixome firmar nun papel e revisou todas as identidades!!! Sempre saen ca mesma: es la ley, e non os baixas da burra. Peazo botellon con seis cervexas para cinco persoas. E se foramos menores? Iriamos todos (coñecendo a ley) de compras? Queda como anecdota do pais. Despois disto, fomos papar, papamos bien e rico, e por suposto bebemos as nosas cervecitas que, por certo, se parece moito a estrella galicia. (Se entrades na paxina, facedeo donde pon Kirin Beer in the US).

Mercores

Hoxe veu PapaNoel!!! Chegou montado no seu trineo pola neve... Aqui son así: que non hai neve, inventamola, que o día 24 vai ter moito lío, que veña o día 3. Pois si, hoxe había neve no hospital, tenho fotos pero este ordenador non da para mais, a ver se manha me chega xa o disco duro que encarguei e xa as ponho (tamen as poucas da visita fugaz). Todo para celebrar que xa puxeron o alumeado de Nadal no hospital.
Polo resto, os xefes seguen enredando cos magos, as ilusións opticas e complicandonos a vida os currelas... Unha parte do noso chollo é googlelear para ver en todas as noticias que saen para despois poñelas na web; canto mais falen de ti mais subvencións caen, xa se sabe. O caso é que cada dia saen mais novas. Outra parte é andar perseguindo neuronas e ultimamente parece que tamen espertaron. En fin, a poñerse en forma e correr atras delas.

Martes

Martes, comidinha caseira no portugues: un chorizinho, pan da casa, unha chuletinha o punto e de postre un queixo, todo con viño da casa. Despois de comer imoslle tomar o cafe o vasco de Degrada se nos deixa a neve...

dez dias

Que non chegaron a nada...