Ata luns

Marchamos a San Francisco! Esperan as costas arriba e abaixo, o Golden Gate, Alcatraz, as secuoias,... See you on Monday! Taloguinho.

LA Lakers

O dia 20 vamos a ver os Lakers!!

AZ State Fair

Isto é como unha festa das nosas pero durante tres semanas: estan os concertos, as atraccions, un amago de zoo, os espectaculos, os tiros, os postos de comida pero, claro esta, con un toque moi propio. Para exemplo as fotos... Habia un cento de postos de comida, mil cousas raras como Mars fritos, tarta de queixo frita ou a estrela turkey leg (pata de pavo), tamen hamburguesas, evidentemente. Os premios estrela no postos de tiro (de moedas, auga, pistolas de aire comprimido, aros, ...) son os peluches, enormes. Dos espectaculos fomos a un demolition derby, mirade o video que non ten desperdicio, ou mellor buscar en youtube que da moito de si. Estan todos tolos. Por certo, estaba medio Mexico como de costume. Vai haber que ir programando unha viaxe o pais veciño!

Arizona

é deserto,
é grande,
é Mexico,
é USA,
é fronteira,
é diferente,
é o Grand Canyon,
é coche,
é palmeiras,
é area,
é auga,
é sol,
é Navajo,
é india,
é o wild West,
é Petrified Forest,
é Monument Valley
é carreteras,
é millas,
é pinos,
é saguaros,
é historia,
é natureza,
é espectaculo,

...

Lágrimas

Que cousa. Por fin chegou a familia de Rocio e o licor café!!!!!!!!!!! Que gustazo, que alegria, que sorpresa, que morriña, que rico, que cousa. Mmmmmmmmmm. Graciñas Santa Bea do Avión por este tesouro, pide por esa boquinha... Esta casa xa parece outra.

Camara

Tenemos chica nueva en la oficina! O domingo tocou pintar outra vez (habia que acabar o traballo...) e a noite, nun momento de arroutada, deume por cambiar de camara. Despois botei media noite sen durmir e o luns estiven todo o dia durmido. Acabo de recibila. Volvemos as reflex, por fin!!! A primeira vista non me entusiasma, ten moitas cousas boas pero outras tantas malas. Vouna probar uns dias e decido... En cronica dicir que para a semana vamos a San Francisco!!

Pintor

Onte tocou ser pintor! De brocha, evidentemente. Temos aqui no laboratorio unha caixinha donde metemos uns cacharros moi precisos e que lles afecta moito calquera tipo de radiación (non calquera pero nunca se sabe ben cal e a que che esta estropeando a medida). A solucion a este problema e facer unha caixa de Faraday, isto é recubrir todo con algo metalico. Unha opcion é forrar todo con aluminio, posible, e outra e pintala cunha pintura metalica especial (que foi a opcion escollida). A caixa e un tocho recuberto de melanina. O caso e que despois de limpar a caixa tres veces para que pegara ben a pintura, e case acabada a primeira man, espezamos a ver como se descamaba e caia a trociños. Un fracaso, hai que volver a empezar... Volver a limpar todo, lixar ben para que non volva a pasar o de onte e a ver como vai a cousa!
Para acabar o dia fomos a Tempe, que salvando que son uns fanaticos da seguridade, ten vidilla.
Volvemos o tempe market place, pasear algo, facer unhas compriñas e cear. Eu atopei uns Levi´s por $19'90 e caeron (un pouco caros si, pq os habia por $9'90). Despois fomos cear o Lucille's, un sitio peculiar. E de volta para a casa.

Copypaste

Unha das miñas novas tareas aqui e levar conta dos pedidos (facelos, recibilos e ter conta deles). Ten un punto moi positivo que axuda a coñecer as cousas, saber como se chaman, de onde saen, como se moven, ... Esta moi ben. Na maior parte dos casos usase un mesmo programa que é unha central de pedidos para todolos hospitais que forman o CHW. O caso e que a Rocio deulle por pedir un monton de cousas con palabrotas como deshidoxinonseiquequemefaifalla NSSÑLKJ2, e asi unha recua delas. Eu, buscando o atallo, dediqueime a facer un copypaste pero a cousa tiña truco. Cando chegaba a medio pedido bloqueabase e perdia todo. Isto pasoume un par de veces ata chamar o servicio tecnico e volvelos tolos ata despois de comer pq os argumentos que eu lles daba ian noutra dirección. O caso e que perdin case todo o dia ata que me chamaron de volta dicindo: ¿e non andaras co copypaste? pois si, ando, non vou escribir todo iso! Pois si, hai que escribilo que esta folla de pedidos eche moi señorita e quere todo de primeira man... O caso e que razonando e buscando diferencias os que daban erro tiñan un maior-igual e os que non o daban, non o tiñan. Asi que acabei perdendo o dia pero fixen o pedido... con copypaste, claro.

Martes

Moito traballo e pouco que contar. Normalmente todos os martes temos unha conferencia para os de research, hoxe veu un de Harvard a contarnos unha batallinhas. Entendin pouco...

Cronica da finde (Domingo)

O domingo estaba Hector de cumple! Felicidades!!
Pola maña andivemos de compras por Biltmore a ver que lle caia: as opcións eran varias pero acabamos comprandolle unha almofada moi gustosa e gozosa, a ver se durme un pouquinho mellor, :)
Pola tarde, despois de previa siesta de hora e media, fomos ver a posta de sol a South Mountain. Xa tocaba, que Rocio xa leva aqui case dous meses e ainda non lle coincidira! De ai son as fotos, moi chula pero vese que xa empeza a refrescar, xa non vale ir en camiseta pola noite. Quedaramos as sete e media para cear asi que despois da posta de sol (ponse as seis) fomos indo para o sitio e paramos nun restaurante-marisqueria ben curioso (Joe´s Crab) donde habera que volver a cear. Non era menos curioso o sitio da cea! Un sitio, de estilo tradicional do mais autentico, Rustler´s Rooste, con orquesta tocando country, Jorge bailando o "non rompas mas mi pobre corazon", con vistas a Phoenix (nunha ladeira de South Mountain), barbecue, rattle snake (serpe de cascabel), hot wings (alitas de polo imprescindibles), "tarta" con velita e happy birthday... Ceamos moi ben, ver fotos, e pasamolo moi ben.
Da gusto.

Cronica da finde (Sábado)

O sabado pola maña, como norma, toca limpeza. Eu tiven que ir os quarters (a lavanderia vai con cuartos de dollar) ó supermercado, asi aproveitei para pasar por correos, polo banco e polo super... Despois lavadora-secadora e xa foi a maña! Pola tarde quedaramos para ir o teatro: danza contemporanea. Duas notas: o propio teatro e a danza en si. Resulta que o teatro o que fomos e o da ASU (Az University), para flipar. Non vin un tan grande en toda Galicia. Un dos debates Bush-Kerry das ultimas elecccions foi ali e ademais foi deseñado por Frank Lloyd Wright. A danza moi chula, con algunha imaxe moi currada. Despois, claro, o rollo contemporaneo: non entendes nada pero e bonito.
Cando saimos fomos a unha Brewery (unha fabrica de cervexa) no mesmo Tempe, moi ben. Ala ceamos e bebemos (Rocio e mais eu, que Xoana e Hector van a augas, son moi sanotes...) cervexa moi rica. Mimadrinha cas alitas de polo, fervian!
Hai algunhas fotos do sitio. Ali vimos empezar a carreira de Alonso, a ver se vai espabilando...
Desta volta J&J (Jorge e Jin) non viñeron. Algo andarian argallando.

Cronica da finde (Venres)

Os venres toca xapones, xa parece norma que Jorge pregunte a onde imos comer o sushi... Desta volta tocou o Zen 32, eu non o coñecia pero esta moi ben ainda que un chisco caretes. Ala nos fomos despois de traballar, tardaron algo en atendernos pero para compensar trouxeronnos unhas fabiñas de soia moi ricas (son tipicas) e o camareiro-porteiro deunos un pouco de charla. E curioso pero cando dicimos que traballamos no St Joseph´s todo o mundo di: Really? (como flipando) e despois de dicirlles en Reseach din Guau, para finalizar comentando que o seu fillo, o sobriño, o veciño ou el/ela mesmo naceu ali... Non falla. A min pasoume onde comprei o coche, na aseguradora e nalgun outro sitio. O caso e que este camareiro-porteiro tiña unha avoa navarra ( o outro dia xogando o tenis coincidimos con un uruguaio que tiña unha avoa de Pontevedra!).
Ceamos moi ben, moi rico todo.

Concerto

Onte fomos de concerto, Panic at the Disco. Moi ben, acabaran sonando moito.

Debate (III)

Ben. Debatiron. Da gusto verlles as cores, repetironse un pouco os temas (son obligados a economia e a guerra) e aproveitaron para correxir e puntualizar cousas que no primeiro non quedaran claras ou ben pincharan algo. Ben os dous, cada un na sua postura. Dician na radio que o mais importante era non cometer erros, como no xadrez, se non se cometen erros acabase en tablas. Asi Obama segue diante e esperemos que asi acabe.

Luns

A casa segue ulindo a pulpo e xa vai mais dun dia...
En cronica, hoxe cambiei de laboratorio, para o mesmo que estaba o principio. Mais quentiño, con luz natural e con compañía.
Parece que xa entramos no outono, as maximas baixaron de 30!
E temos uns mosquitos moi bravos, menudas picaduras!

San Froilan

Non puido ser. Intentouse pero o final non foi posible. Hoxe levanteime moi cedo para ir comprar pulpo o Chinese cultural center. Ala me fun as nove da maña comprar pulpo, patacas, un bo aceite, sal gordo, pimenton e disposto a facerlle un homenaxe o patrono pero fallou a cousa. O primeiro punto foi que non tiña pota, tiven que ir a casa de Xoana buscar unha. Unha vez que conseguin a pota, empezei co pulpo (eran as doce), non tiña boa pinta pero eu confiaba no santo... O caso e que lle fun sacando unha pata cada cuarto de hora para tantear o tempo de coccion pero non houbo maneira. Despois de hora e media seguia mais duro que o principio e encima sen sabor ningun! Vese que son dunha raza moi falsa. Volvin outra vez o Chinese e merquei outra versión, esta eran xa os toros de pulpo cortado e precociñado, non podia fallar! O caso e que os metin na mesma auga donde fervera o outro para quentalo, darlle un fervor e un pouco de sustancia, pero quedou igual de duro! Imposible.
Acabei ca paciencia e fun durmir a siesta, para pulpo xa se sabe. Outro ano quedamos en Lugo. Boas festas!

Oktoberfest

Onte sabado, fomos a Oktoberfest en Tempe. Xa teño comentado outras veces que e unha cidade bastante animada pero ultimamente estamos algo moscas ca policia, xa van duas veces que nola fan. O outro dia, a Rocio (abuelita ella) non lle deixaron tomar unha cervexa pq non traia unha ID valida (unha identificacion con foto, aqui usase o carnet de conducir, no seu caso o pasaporte). Onte a Jorge non lle deixaron entrar na festa ca camara (unha reflex normal) pq dician que era unha camara profesional! Zumbados de todo.
O caso e que o recinto da feira, festa, verbena e algo asi como un parque donde habia o que en todas as festas: atracccións, un concerto, postos de comida, bebida,... Pero nada que ver cos alemanes, moito mais parecido o galego, iso si modulado polo seu caracter. Por exemplo, para beber habia que pasar primeiro por un posto de control de identidades donde che miraban a tua identificacion e se tal poñianche unha pulserita e con iso xa podias ir a facer outra cola para conseguir cervexa, un lio vamos. Nada. Para festas San Froilan.

First Friday

Pois o venres foi first Friday, outro! Cumplianse tres meses aqui. Hai cerquiña de downtown unha serie de ruas con galerias de artes e algun que outro garito alternativo e todolos primeiros venres celebrase unha especie de mercado, feira, dia de marcha,... especial: as galerias abren ata tarde, montanse postos na rua de cousas varias e os bares estan cheos (que non sucede normalmente).
Ademais hai outras actividades paralelas. Nos fomos museo de ciencias, donde habia unha unha charla moi boa dun de Google. Explicou un pouco a idea de expresa, o que buscan e como se plantexan o traballo. Da gusto verse en charlas de certo nivel asi de repente, igual que os concertos, e algo que se agradece desta cidade (supoño que de calquera cidade un pouco grande).
Como anecdota acordome que comentaba, citando a Ford (o do primeiro coche): "A xente pediame un cabalo mais rapido" (ou algo asi). O caso e que os de google estan continuamente creando, argallando e, aparentemente, non se complican a vida moito e lanzan os productos en fase de proba, e iso permite tamen aforrar tempo. Traballo moito e en boas condicions.

Despois fomos cearlle en downtown a un irlandes e tamen como era first friday, un par de cervecitas e pa cama.

Debate (II)

Hoxe tocoulles os candidatos a vicepresidente. Moi ben, gustoume como debate. Para min gañou con claridade os puntos O Biden, menudo tipo. A Palin dixeronlle smile que tes un sorriso moi guapo, mira para a camara e pa diante; non a vin concretando ningun detalle de todos os temas tratados, todo estudiado e previo guion, algo nerviosa. "Como coido da miña familia vou a coidar das familias americanas" para despedirse, igualito si. O Biden, perro viejo, vese que ten moitas tablas, moi pausado, pareceume que foi replicando a cada item con coñecemento do tema e con precision. Sabe donde esta Kosovo ou Sudan, xa non e pouco pedir para un vicepresidente (non sei ela). A altura de calquera dos dous candidatos a presidente. Convincente.
Hai unha cousa, despois xa de dous debates, e é que cando estan de acordo non lles caen os anillos en decir que estan de acordo. Sorprende, para pensar.
A semana que ven mais...
Por certo, volveu a sair o tema Zapatero.